Chapter 4

Coś seksownego. Nie mam nic takiego. Nie założę przecież jakiejś miniówki ledwo co zasłaniającej pupę. Udało mi się wygrzebać białą suknię rozcięciem. Była idealna. Jedno tylko mnie zastanawiało. Bankiet? Kim on w takim razie jest?

 Poprawiłam swój makijaż i zrobiłam małą kreskę na powiekach. Zeszłam na dół po schodach. Na moje szczęście nikogo w domu nie ma. Mama pracuje a brat jest jeszcze w szkole. Przejrzałam się jeszcze raz w lustrze i ubrałam buty. Zaraz potem rozległ się dźwięk dzwonka. Zanim zdążyłam otworzyć drzwi Harry wszedł do mieszkania. Na jego umięśnionym torsie świetnie układała się koszula wraz z marynarką a na nogach widniały idealnie dopasowane czarne spodnie. Speszyłam się uświadamiając sobie, że stoję i patrzę się na niego od kilku minut. Widocznie to zauważył, bo zaśmiał się gardłowo. 
-Pięknie wyglądasz Lucy- powiedział mierząc mnie swoim uwodzicielskim wzrokiem. Bąknęłam ciche dzięki i wyszłam domu zabierając kopertówkę. Podczas jazdy samochodem co chwila czułam jak wzrok chłopaka spoczywa na mnie. Moje oczy rozszerzyły się gdy zaparkowaliśmy przed ogromnym domem. Był naprawdę wielki. Harry obiegł cały samochód otwierając mi drzwi. Wielki gentelman się znalazł. Posłała mi jeden ze swoich głupich uśmiechów na co wywróciłam oczami. Weszliśmy do środka. W tle leciała jakaś wolna muzyka, a w dużym pomieszczeniu było słychać szmery spowodowane rozmową ludzi. Harry pociągnął mnie do grupki ludzi rozmawiających przy bufecie. Jedna ze starszych kobiet uśmiechnęła się widząc jak podchodzimy i machnęła ręka w zadowoleniu.
-Harry! Jak ja dawno cie nie widziałam! 
-Miło mi panią widzieć pani Smith. –Uśmiechnął się i pocałował ją w dłoń. Również posłała mu uśmiech, a jej wzrok po chwili zatrzymał się na mnie. 
-Cóż to za piękna dama Harry? 
-To jest moja kobieta pani Smith. Piękna prawda?- Zmierzyłam go wzrokiem zastanawiając się czy dobrze usłyszałam. Jego kobieta? Starsza kobieta odeszła od nas i skierowała się ku innej grupie ludzi.
-Co to ma być? W co ty grasz Styles?- wysyczałam gdy zostaliśmy sami. 
-Powiedziałem ci już, że zawsze mam to co zechce. Jesteś moja Lucy. – pociągnął mnie w stronę stolika po czym usiadłam na krześle. Na małą „scenę” wszedł wysoki i dobrze zbudowany mężczyzna chwytając mikrofon. 
- panie i panowie! Serdecznie witam was na bankiecie z okazji otwarcia kolejnej wytwórni muzycznej! Jak wiecie firma nasza jest znana na całym świecie więc otworzyliśmy kolejną wytwórnię. Nie jest to jedynie mój sukces. Dziękuję  również mojemu wspólnikowi. Harry- głos należy do ciebie – uśmiechnął się w stronę Harrego i zszedł ze „sceny” , a zaraz potem wszedł na nią Harry. 
-Myślę, że Max powiedział już wszystko. Jestem dumny, bo jest to kolejny nasz sukces. Chciałbym również powiedzieć iż jest ze mną piękna kobieta, moja kobieta i liczę, że żaden z obecnych tu panów nie będzie tak odważny by na nią patrzeć. Dziękuje – wszyscy na ostatnie zdania Harrego byli lekko oburzeni i dużo ludzi przeniosło swoje skupienie na mnie. Nie wierze, że to powiedział. Nie będzie mi niczego zabraniał, nie jestem jego. Podszedł powrotem do stolika nachylając się do mnie.
-Mówiłem, że będziesz moja- szepnął i zniknął gdzieś w tłumie. Świetnie. Jestem wolna. Podparłam głowę o rękę i zaczęłam oglądać tańczących i rozmawiających ludzi dopóki nie poczułam czyjegoś oddechu na mojej szyi. 
_______________________________________________________
Nic ciekawego na razie się nie dzieje, ale spokojnie ;)
Dziękuje za komentarze <3 Kocham was